İsrail bir Apartheid devletidir; ırkçı bir varlıktır ve bu haliyle varlığını sürdüremez. İsrail Başbakanı Benajmin Netanyahu, ABD’de Kasım ayında yapılacak seçimleri kim kazanırsa kazansın, Başsavcı Tony Blinken’ı kaybetmek üzereyken, hiç kimse BM Güvenlik Konseyi’nde (BMGK) İsrail’i kesin bir şekilde savunmayacak. ABD Başkanı Joe Biden’ın 2024 başkanlık yarışından çekilme kararının ardından Demokrat Parti adayı olan Kamala Harris, vizyon sahibi veya ideolog değil, kurumsal siyasetin bir yaratığı olduğundan, ne yeterli karizmaya (bunu küstahlık, aşırı özgüven ve cesaret göstererek perdelemeye çalışıyor) ne de hükümet işlerinde deneyime (Biden’ın “beyaz çocukları” onu Oval Ofis’te Beyaz Adam Başkomutanı ile yaptıkları işlerden bilerek uzak tuttular) sahip. Başkanlığı kazanırsa, ilk işi muhtemelen Dışişleri Bakanı Blinken ve Ulusal Güvenlik Danışmanı Jake Sullivan’ı görevden almak olacaktır. Trump, son dört yıldır haksız yere kendisinden esirgendiğini düşündüğü şeyi geri alırsa, gece bekçilerinden baş aşçılara kadar herkes işten atılacak; diplomatik, askeri ve mali olarak bilinmesi gerekenleri zaten bilen Trump, kendisine karşı kin ve nefret dolu, köklü bir nefret borcu olan Netanyahu’nun icabına bizzat bakacak.
Beyaz Saray’da kendisini süpüren insanları kaybedeceğini hisseden Netanyahu, Filistin’deki soykırımını, işgalini ve yerleşimini, sadece Gazze’de değil, tüm Batı Şeria ve Doğu Kudüs’te bitirecekti. Bunu yapmak zorunda: aksi takdirde, 1968’den sonra bildiğimiz şekliyle tüm İsrail artık olmayacak. En iyi ihtimalle, ikiye bölünecek, kuzey BM’nin amaçladığı “Yahudi vatanı”ndan oluşacak ve güney Müslüman ve Hristiyan (ve büyük olasılıkla Siyonist olmayan ve gerçek Tevrat Yahudileri) Filistin’i oluşturacak. Netanyahu’nun (veya doğru ifadeyle Siyonistlerin) buna atlayıp İsrail’deki etnik temizliği (az çok) tamamlayacaktı.
Çünkü alternatif sadece Netanyahu için değil, tüm Savaş Kabinesi için çok maliyetli. Diğer ülkelerdeki Nürnberg Mahkemesi’nin Nazi kalıntıları kadar şanslı olmayacaklar. Kendi ülkelerinde hapse atılırlarsa kendilerini şanslı saymalılar. Böylesine vahşi ve acımasız bir son korkusu, Netanyahu’yu sınırlarına kadar zorlayacak ve önümüzdeki haftalarda ülke genelinde Filistinlilerin başına gelen vahşetin arttığını görebiliriz. Sadece Siyonistler şimdi kendi zavallı benlikleri için savaştıkları için ateşkes beklenmemeli; rehinelerin kaderiyle en az ilgileniyorlar.
ABD başkanlığına aday olan Donald Trump ve Harris de öyle değil. Her ikisi de ABD’nin İsrail’e silah satışlarını ve yardımlarını “her zamanki gibi” sürdüreceğine söz verdi, çünkü İsrail Lobisi’nin varlığı ABD siyasetçilerinin kasalarına İsrail’in dostu olmaları durumunda milyarlarca dolar akıtıyor, dost olmadıkları takdirde siyasi hayatlarına son veriyor. Harris geçen hafta Demokratik Ulusal Kongresi’ndeki (DNC) konuşmasında buna “İsrail bir daha asla 7 Ekim dehşetiyle karşılaşmamalı” dedi. Ancak ona göre İsrail’in 7 Ekim’e yanıt olarak yaptığı şey Gazze’de yıkıcı bir kan dökülmesi.
Öte yandan Trump, Harris’in 7 Ekim’deki İsrail saldırısına “neden olduğunu” iddia etti; ancak ABD ile İsrail arasında çok yakın ilişkiler nedeniyle hiçbir mesafe olmayacak. Ancak o da ağzının payını vererek konuşuyordu, Netanyahu’yu eleştiriyor ve Hizbullah militanlarını “çok zeki” olarak övüyordu.
Sonuç olarak, Netanyahu ve hükümetteki gizli örgütü adaylardan hiçbiri için kendi canlarını riske atamazdı; 20 Ocak’tan önce bitirmeye çalışacaklardı. Filistinlilerin öldürülmesi, sakatlanması ve tekrar tekrar yerinden edilmesi sadece Gazze’de değil, tüm Filistin’de devam ediyor. Bu arada, Filistinliler Batı medyasında işgali ve soykırımı meşrulaştırmak için insanlıktan çıkarılıyor. Bunu yapmak zorundalar çünkü mevcut ve gelecekteki ABD hükümetleri, İsrail lobisi sayesinde İsrail’e yardımlarını meşrulaştırmak zorundalar. ABD vergi mükellefleri, “7 Ekim Dehşeti”ni getiren insanlık dışı suçlu Filistinlilerle karşı karşıya değillerse, Apartheid Devleti’ne giden milyarlarca dolarlık mühimmat ve mali yardıma nasıl göz yumabilirler? Bu insanlıktan çıkarma, Gazze soykırımı kontrol edilemez bir şekilde sona erdiğinde Amerikan halkının başını çevirmesine de yardımcı olacak. Filistinliler insan olarak tasvir edilirse, hiç kimse Filistinli bebeklerin yakılmış ve parçalanmış bedenlerine bakamazdı; Amerikalılar bile. Dolayısıyla sosyal medya, televizyonlar, gazeteler ve ABD başkan adayları, hep birlikte, Filistinlilerin hayatlarının 7 Ekim’i işledikleri için önemli olmadığına insanları inandırmaya çalışıyorlar.
Her gün, İsrail gazetelerindeki bir veya iki köşe yazarı, Siyonist olmayan gerçek bir Yahudi haham, eski bir İsrail diplomatı ve dürüst ve güvenilir bir gazeteci dünyaya Netanyahu’nun o kader gününde olduğunu söylediği şeyin aslında gerçekleşmediğini söylüyor. Ancak boşuna: ABD medyası ve politikacıları “Nihai Çözüm”e hazır olmaları gerektiğini biliyorlar.
Canterbury başpiskoposu, uluslara Uluslararası Adalet Divanı’nın (UAD) İsrail “işgali” hakkındaki görüşüne saygı göstermeleri çağrısında bulunuyor; aynı zamanda dünya çapındaki Anglikan Cemaati’nin başkanı olan Justin Welby, İsrail’in Filistin topraklarını işgalinin “yasadışı” olduğunu ve sona ermesi gerektiğini söylüyor. Ancak bu sağır kulaklara gidiyor. Ne Harris ve Trump ne de ABD medyası, 7 Ekim’de yaşananların 76 yıllık işgal ve cinayetin bir parçası olduğu gerçeğini görmüyor. Netanyahu ve ondan önceki birçok İsrailli politikacı Gazze’yi, Batı Şeria’yı ve diğer Filistin kasabalarını ve köylerini açık hava hapishanelerine ve toplama kamplarına dönüştürdü; on binlerce Filistinli İsrail hapishanelerinde tutuluyor ve işkence görüyor. Kısacası, Filistinliler özgürlükleri ve insan hakları için mücadele ediyor.
Ama tüm bu gerçekler Amerikan ve bazı Avrupa medyası için son derece rahatsız edici. Yakında ne hakkında konuşacaklarını göreceğiz. Yani, evrensel vicdan galip gelmezse, daha erken.
