Her yerdeki Ukraynalılar ve yakın zamanda kurtarılan doğudaki kilit Kherson kentinden olanlar, hafta sonu boyunca bölgedeki yaklaşık sekiz aylık Rus işgalinin sona ermesinden sonra Pazar günü sevindiler.
Kherson yakınlarındaki köyünü işgal eden Rus birlikleri ayrılırken Svitlana Galak, Ukraynalı askerler onları kurtarmak için geldiğinde “mutluluk gözyaşları” döktüğünü söyledi.
43 yaşındaki Agence France-Presse’ye verdiği demeçte, “Rusların ne zaman geldiğini bilmiyorum ama tek bir şey biliyorum – dün veya dünden önceki gün bir Ukraynalı asker gördüm ve rahatladım.” AFP).
“Ukrayna’nın nihayet kurtulduğu için mutluluk gözyaşları döktüm” dedi.
Köyü Pravdyne, Kherson şehrinin yaklaşık 50 kilometre (yaklaşık 30 mil) kuzeybatısında yer almakta olup, aynı isimdeki bölgeyle birlikte, Şubat ayı sonlarında işgallerinden kısa bir süre sonra Rus kuvvetleri tarafından ele geçirilmiştir.
Cuma günü, Rusya güney bölgesinde 30.000’den fazla askeri geri çektiğini söyledi ve Ukrayna Devlet Başkanı Volodymyr Zelenskyy, Kherson’u “bizim” ilan ederken, sakinler sevinç ve sevinçle tepki gösterdi.
Cumartesi günü ilerleyen saatlerde Zelenskyy, Rus güçlerini kaçmadan önce güney şehirdeki kritik altyapıyı yok etmekle suçladı. Yerel yetkililerin şehri istikrara kavuşturmaya başladığını da sözlerine ekledi.
Zelenskyy bir video adresinde, “İşgalciler, Kherson’dan kaçmadan önce tüm kritik altyapıyı yok etti: iletişim, su, ısı, elektrik” dedi.
“(Ruslar) her yerde aynı amaca sahipler: insanları olabildiğince küçük düşürmek. Ama her şeyi eski haline getireceğiz, inan bana” diye devam etti.
Zelenskyy, Ukrayna birliklerinin Herson bölgesindeki 60’tan fazla yerleşimin kontrolünü ele geçirdiğini söyledi.
“Polis istikrar önlemleri başlattı. Kherson’da da istikrar önlemleri sürüyor” dedi.
Kötü muamele, açlık
Galak, savaştan önce yaklaşık 1000 kişinin yaşadığı bir tarım ovasının ortasındaki küçük bir köy olan Pravdyne’de yaşıyor.
Bazı binaların çatılarının uçtuğu ve bazı evlerin yıkıldığı görülüyor. Mayın önleyici parçaların ve patlayıcıların enkazı, bombalama kampanyalarının bir kalıntısı olan köyün tarlalarına saçılıyor.
Kiev’in Karadeniz’e açılan bir kapı görevi gören güney bölgesinin büyük bir bölümünü geri alması da onun için buruk bir an oldu – Galak’ın en büyük kızı köye yapılan bir bombalı saldırıda öldürülmüştü.
“Dürüstçe söyleyeceğim, Rusların burada olmasına ve çocuğumun ölmesine sevinmedim. Benim için zor” dedi.
Kocası Viktor, AFP’ye bazı askerler altında kötü muamele gördüğünü söyledi, bir zamanlar Pravdyne’nin farklı bir yerine annesini ziyarete gittiğinde durdurulduğu zaman olduğu gibi.
44 yaşındaki “Ruslar bizi durdurdu ve diz çökmeye zorladı” dedi.
Köylü olup olmadığı sorgulanırken başka bir asker de kollarını ve bacaklarını bağladı.
“Sonra biri geldi ve kaçmamak için altıma el bombası koyacağını söyledi” dedi.
Daha sonra onlara kızının zaten öldürüldüğünü söyledi ve onlara sordu: “Neden altıma bir el bombası atmak istiyorsunuz? Hepimizi öldürmek mi istiyorsunuz? Amacınız ne? Faşist misiniz?” anlattı.
Neyse ki, sorguya çekilmeden önce başka bir asker Viktor’u tanıdı ve serbest bırakıldı.
“Ukraynalı olduğumuz için Ukraynalı askerleri gördüğümüzde mutlu olduk” diyen Erdoğan, işgalin de yiyecek yetersizliğinden dolayı zor olduğunu sözlerine ekledi.
“Rus askerleri şeker, kutu, yiyecek getirdi ve kimse açlıktan ölmek istemediği için herkes aldı.”
Viktor, bazı askerlerle çatışmasına rağmen, birçoğunun “savaşmak istemediğini” söyledi.
“Etrafta oturuyorlardı, burada olmaktan ve aileleriyle birlikte olmaktan pek mutlu değillerdi.”
Cumartesi günü, gönüllülerin gıda yardımı dağıtmak için bir minibüsle geldiği görüldü. İki kadın ağlayarak birbirlerine sarıldılar.
Svitlana Striletska, işgalden bu yana köyde 23 kişinin öldürüldüğünü söyledi.
MedyaNotu Bülteni
Türkiye'de, bölgesinde ve dünyada neler olup bittiğini takip edin.
BENİ KAYDET
İstediğiniz zaman abonelikten çıkabilirsiniz. Kaydolarak Kullanım Koşullarımızı ve Gizlilik Politikamızı kabul etmiş olursunuz. Bu site reCAPTCHA tarafından korunmaktadır ve Google Gizlilik Politikası ve Hizmet Şartları geçerlidir.
.
