Değişen gidişat: İngiliz kamuoyunun savaş gündeminden bıkması

Onlarca yıldır Gazze, Filistinlilerin suçlu olması nedeniyle değil, kuşatma altındaki bölgede onlara uygulanan işkence ve insanlık dışı muamele nedeniyle sıklıkla “açık hava hapishanesi” olarak tanımlanan kuşatma altında kaldı.

En kötü ihtimalle, Filistinliler dünyanın en donanımlı ve yüksek eğitimli silahlı kuvvetlerinden birinin sürekli saldırısıyla karşı karşıya kalıyor. Daha da endişe verici olanı, İsrail işgal ordusunun eylemlerinin, İsrail’e koşulsuz desteğini sürdüren Batılı başkentlerde çok az dikkate değer kınama almasıdır.

İsrail’in sınırsız gücünün boyutunu bir düşünün, İsrail’in kötü şöhretli Başbakanı Binyamin Netanyahu’nun açıkça uyardığı gibi: “Kimse bizi durduramayacak” ve İsrail’in Gazze’deki zulmünün dördüncü ayına giriyoruz.

İsrail Devleti’nin dünya siyaseti, medya ve iş dünyası üzerindeki sınırsız otoritesinin, İsrail’in “savunma hakkı” bahanesiyle sivillere yönelik zulmünü desteklediğini hayal etmek mümkün; bu, ezilen Filistinliler için kabul edilemez bir kavramdır.

İki yıl önce “İsrail’in Küresel Medya Üzerindeki Gücü, Gerçek mi, İllüzyon mu?” başlıklı makalem. Önde gelen medya kuruluşlarının ve gazetecilerin neden İsrail politikalarını tartışmaktan korktuğunu ve İsrail’in tutumuna meydan okuyanların ağır bir bedel ödediğini özetleyen bu makale Daily Sabah’ta yayınlandı.

Yıllar geçtikçe aynı eğilim devam ediyor ve “7 Ekim 2023’ten bu yana ölü sayısı 119’a yükselerek” “2021 ve 2022’de dünya çapında öldürülen muhabir sayısını” aşıyor. Ne yazık ki Gazze’deki Filistinlilerin ölü sayısı “25.000’i aştı” ve İsrail’in kesintisiz saldırganlığında herhangi bir durma emaresi görülmedi.

İsrail’in saldırısının boyutu göz önüne alındığında, İsrailli tarihçi ve Holokost uzmanı Raz Segal bile İsrail’in Gazze’deki Filistinlilere yönelik muamelesini “bir soykırım vakası” olarak damgaladı.

Bir diğer önde gelen İsrailli Holokost uzmanı Ömer Bartov, İsrail’in saldırganlığını “açık bir etnik temizlik niyeti” olarak tanımladı ve “Gazze’de soykırım” uyarısında bulundu. Gazze Şeridi’nde talihsiz olaylar yaşanırken, Britanya’nın İsrail Devleti’nin kurulmasındaki kötü şöhretli rolünü yeniden gözden geçirmenin ve Britanya siyasi ve kamusal arenasındaki değişiklikleri gözlemlemenin zamanı geldi.

İsrail-İngiltere bağları: O zaman ve şimdi

Birçok tarihçi İsrail’in kuruluşuna yol açan önemli gelişmeleri kaydetmiştir. İngiltere, İsrail’in “zaten Filistin olarak adlandırılan topraklarda” yaratılmasında kötü şöhretli bir rol oynadı.

Charles Glass, “Balfour, Weizmann ve İsrail’in Yaratılışı” başlıklı makalesinde “Büyük Britanya olmasaydı İsrail olmazdı” diye açıklamıştı. Linah Alsaafin şu soruyu sordu: “İngiliz mandası İsrail işgalinin önünü açtı mı?” Ne yazık ki Filistin, İngiltere’nin akıllı silahlarını test ettiği laboratuvar görevi görüyor.

Bugün çeşitli filmler, belgeseller, ders kitapları, süreli yayınlar ve dergi makaleleri, İngiltere’nin İsrail’in kuruluşundan bu yana “Arap-İsrail çatışmasını” desteklediğinin belgelenmiş kanıtlarını sunuyor.

O zamandan bu yana Britanya’nın siyaset, medya, kamuoyu, sendikacılar, akademisyenler ve kamu kurumları arenasında dikkate değer değişiklikler meydana geldi. Örneğin İngiltere’nin önde gelen İngilizce gazetesi The Guardian, Yahudi halkına “bir vatan vaat etmenin” “200 yıldır yapılan en kötü muhakeme hatalarından” biri olduğunu “Balfour Deklarasyonu’nu desteklediğini, kutladığını ve kolaylaştırılmasına yardımcı olduğunu” kabul etti.

Siyasi yelpazede önde gelen siyasi partiler ve politikacılar, özellikle 7 Ekim’den bu yana Filistin-İsrail çatışması konusunda bölünmüş durumda. İşçi Partisi lideri Keir Starmer’ın “ateşkes çağrılarına destek vermeyi reddetmesi, istifalara ve istifa çağrılarına yol açtı” partisinden bazılarından.”

Belki de Starmer, David Cameron, Rishi Sunak ve birçok İngiliz siyasetçi, Jeremy Corbyn ve Sherry Blair’in İsraillilerin Filistinlilere yönelik muamelesine ilişkin gerçek endişelerini dile getirdikten sonra başlarına ne geldiğini biliyorlardı. Her ikisi de cezalandırıldı ve İsrail politikalarına meydan okumaya cesaret edenler için örnek teşkil etti; bu da İsrail lobisinin Britanya’daki muazzam etkisini yansıtıyordu.

Ancak o zamandan bu yana zaman değişti. İskoçya’da Birinci Bakan Hamza Yousaf, Gazze’deki ezilen halkların proaktif bir sesi haline geldi ve Birleşik Krallık hükümetine ateşkes çağrılarını destekleme çağrısında bulundu. Yousaf, İngiliz hükümetine Gazze’deki ateşkes çağrılarına destek verme çağrısında bulunarak, “Birleşik Krallık, Filistinlilerin hayatına İsrailliler kadar değer vermiyor” dedi.

Pek çok araştırmacı gibi ben de İngiliz kamuoyunun ruh halinin nasıl önemli ölçüde Filistinliler lehine değiştiğine tanık olabiliyorum. İsrail güçlerinin Gazze saldırısının ardından rekor sayıda İngiliz, hükümetlerinin İsrail’e verdiği desteği protesto etmek için sokağa çıktı.

İngiliz protestocuların kategorik dayanışması, Avrupalı ​​meslektaşları gibi, halkın öfkesinin her geçen gün arttığını gösteriyor. İngiliz kamuoyunun hoşnutsuzluğu, hükümetin kamusal gelişmelere yönelik taahhütlerini aşarak Orta Doğu, Asya ve Afrika’da savaş arayışında olmasından kaynaklanıyor.

Britanya, Irak’a karşı yürüttüğü yasa dışı ve rezil savaşta Amerika’ya “kitle imha silahları” bahanesiyle yardım etmeye gitti; bunun daha sonra halkı hayali bir tehditle yanılttığı ortaya çıktı.

Bugün, İngiliz hükümeti, geçmişte Irak savaşında olduğu gibi, bir kez daha halkın “öfkesini” kabul etmek istemiyor. Konuyla alakalı olarak John Harris, yirmi yıl sonra “Irak savaşıyla ilgili anıların silinmiş olabileceğini, ancak bugün bildiğimiz küçülen Birleşik Krallık’ı şekillendirdiğini” tespit ediyor.

Bugün Sunak’ın seçilmemiş hükümeti, Ukrayna ve Gazze’deki savaşları finanse etmek için yeterli paraya sahip; bu savaşların, barınma ve yiyecek bulmak için çabalayan milyonlarca evsiz ve yoksul insanla hiçbir ilgisi yok.

İngiltere, Ukrayna’ya 4,6 milyar pound (5,86 milyar dolar) taahhüt ederken, Irak ve Afganistan’daki geçmiş savaşlar İngiltere’nin vergi mükelleflerine toplam 20 milyar pounda mal oldu. Özellikle Suriye, Libya, Yemen ve İngiltere’nin özel kuvvetlerini konuşlandırdığı “19 ülke”deki diğer yerlerdeki çatışmalar, vergi mükelleflerine ek milyarlarca sterline mal oluyor.

Birleşik Krallık, 2022’de savunmaya 55,5 milyar sterlin harcadı ve bu rakam 2030’a kadar ikiye katlanarak 100 milyar sterline çıkacak. “Birleşik Krallık’taki açlık krizinin, tüm gün yemeksiz geçen 1,5 milyon insanı kapsadığı” göz önüne alındığında, uykusuzluk rekor düzeydeyken, uykusuzluk rekor seviyede yüksek, hükümet hala yurtdışındaki yasadışı savaşlarda kamu parasını yakıyor.

Dondurucu kış aylarında, binlerce İngiliz evlerini ısıtmaya ya da kaliteli yiyecek almaya gücü yetmiyor ve hükümetleri insani gelişmeyi terk edip bunun yerine “özgürlük” adına savaşlar ve yıkımlar başlatmayı seçtiği için diğer ihtiyaçlardan ödün vermek zorunda kalıyorlar.

Bundan böyle İngiltere’nin önümüzdeki yıllarda radikalleşme ve aşırıcılık konusunda endişelenmesine gerek yok. Aksine, gelecek İngiliz hükümetinin önündeki bir sonraki büyük zorluk, İsrail’e koşulsuz desteği ve onun dünya çapındaki yasadışı ve gereksiz savaşları aralıksız finanse etmesini sürdürmek olacaktır.

Malcolm X’ten ders almanın İngiltere tarihindeki en iyi zamanıdır: “Eninde sonunda mazlumlarla zulmedenler arasında bir çatışma çıkacağına inanıyorum. Herkes için özgürlük, adalet ve eşitlik isteyenler ile sömürü sistemini sürdürmek isteyenler arasında çatışma çıkacağına inanıyorum…”

Özetle mesaj basit ve net. Kamuoyunun fikrini dinleyin ve saygı gösterin, savaşa büyük bir “Hayır” ve barışa büyük bir “Evet”.

            </div>